Mezun oldum her şey çok güzel şimdi sırada iş bulup düzenli hayata geçmek var diye düşünürken bu hayalimin kolay olmayacağını 3 sene işsiz kaldıktan sonra kafama en sonunda dank etti. E ben sonunda işsiz kalacaksam niye dört sene mi boşuna feda ettim. Aptal gibi derslere girdim sınavlara hazırlandım vesaire. Ki sadece ben de değil. Okulu birincilikte bitiren bir arkadaşımız var. O bile mezun olduktan altı ay sonra iş bulabilmiş. Şimdi onunla kendimi yan yana koyuyorum. Çocuk zehir gibi not ortalamaları falan harika. Benim notlar ise ortalama seviyelerde. O bile altı ay sonra bulduysa ben beş sene bile bekleyecek olsam normal karşılarım. Kaldı ki üç senesini yedim zaten iki sene kaldı. Oh iyi iyi iki sene sonra nihayet iş sahibi olabileceğim! Elbette hayatımdan iki senenin daha çalınmasına izin vermeyeceğim. Acilen bir şeyler yapmaya karar verdim. Kendi işimi kurabilirdim mesela ama o kadar kolay olmuyor ki hiç bir şey. Para lazım her şeyden önce. E destek çıkacak kimse de yok. Bir şekilde hayatıma devam etmem lazım deyip Bostancı escort bayan olmaya istemeye istemeye başladım. Hiç alışamayacağımı, iki gün sonra bırakacağımı zannettim ama aradan aylar geçti sene dolacak neredeyse ben bu işi yaptığım için çok memnunum. Bu kadar memnun olacağımı bilseydim asla üniversiteye falan gitmez daha erken yaşta orospuluk yapmaya başlardım. Neyse işi sevip sevmem önemli değil beyler. Burada ki mesajı almanızı istiyorum. Okumuşum okulu bitirmişim çalışmak istiyorum ama iş yok. Netice de aç kaldım ve girdiğim yol bu. Şimdi söyleyin. Bu hikayede kim suçlu?